ایرانیان

خیلی از ماها دوست داریم یک شبه به همه آرزوهامون و هدفمون برسیم. دوست داریم یک شبه دکتر شیم , پولدار شیم,معروف بشیم , ولی سوال اینجاست که بعدش چی ....
بخوری و بخوابی ....
همه دوست دارن به یک مرحله از زندگی برسن که دیکه نخواهند کار کنند و زحمت بکشند ولی زندگی یعنی زحمت و فعالیت
لذت, در راه رسیدن به هدفه , خود هدف هم تا یک مدتی ولی بعدش نه
سکون انسان رو پیر می کنه مثل لجن , باید رو به جلو حرکت کرد مثل یک رودخونه

دغدغه های جوانهای امروزی مملکتمان مد , لباس , کلاس , داشتن ماشین , داشتن خانه ....
جوانهای همسنو سال خودم رو از لحاظ فهم و شعور و درک خیلی بیشتر از نسل قبلی قبول دارم. ولی یک چیزهاییش رو نه...
زود رنجیم , به فکر منافع خود هستیم و حاضر نیستیم یک قدم در راه دیگری بر داریم, خیلی وقتها تو مترو دیدیم که یک پیر مرد در حال مرگ وایستاده و چند تا جوان لات و الوات دارن تو سرو کله هم می زنن و میخندن.

کافی است یک نفر کوچکترین حرف بر خلاف ما بزند , سریع موضع می گیریم و اون رو دشمن خودمون می مودونیم. خیلی زود رنجیم و بخشش بلد نیستیم , جوانترین کشور دنیا هستیم ولی حضور جوانها رو احساس نمی کنیم.
نسل قبل جنگیدند , از جانشان گذشتند , شاید هر کدام دلیلی برای رفتن به جنگ داشتن.
آیا درست است ما بگوییم جو گیر شدن , خودشونو به کشتن دادند , خر شدن ....
آیا از خودتان ایراد گرفتن راحت نیست ...
چرا تو ایران همه غر می زنند , همه می نالند , هیچ کس خودشو خوشبخت نمی دونه و حتی حاضر نیست یک قدم در راه خوشبختی برداره...
می گین کار نیست , آیا روزنامه رو برداشتین زنگ بزنید این ورو اونور دنبال کار , یا اینکه چون بقیه می گویند کارنیست شما هم دست رو دست گذاشتن منتظر هستین ...
باید دست به کار شیم و بعضی رسومات چرتو از کشورمون پاک کنیم و بعضی دیگه رو زنده کنیم
دلیلی که اینو نوشتم بخاطر خواندن مطلب زیر بود , حتما بخونید